بــے تو ..... بــے تو ..... بــے تو ...... بــے تو ...... بــے تو ......

بــے تو بودטּ را مَشـــــ ـق مــے کُــنَـ ـم

تا شــــایَـد بــے تو بودטּ را یاد بگیـــرَمــ

نمــے دانَمــ چـــرا مـــاننـد بَچــﮧ تَنبَـلـ ـهـا شُــدم

کــﮧ هَر چــﮧ مَــشـــ ـق مــے کَـنــــن یاد نمــے گیــ ــرم ..

بــے تو ..... بــے تو ..... بــے تو ...... بــے تو ...... بــے تو .....

یاد نمــے گیــ ــرم ..

یاد نمــے گیــ ــرم .

اَگـــ ـَر میدآنی دَر دُنیـآ کــَسی هستـ  کهـ بـآ دیدَنــَشـ…

رَنگـ  رُخسـ ـآرَتـ تغیـــیر میکنــَد،

 و صــِدایـ  قــَلبـَتـ  اَبرویــَــ ـــتـ  رابه تــآراج میبــَرد،

 مــهـمـ  نیــستـ که او مـــ ــآل تــــــ ــــو بــآشــَد…

مــهــِمـ این استـ که فــ ـَقــَط بــــآشـَد،

 زِندگـــ ــــــــ ـــــ ــی کــُند،

 لـــــــــــ ــــــــــِذَت ببرَد…

و نــَفـــــــــــــــــــــَسـ بـــکشـد

همـہ چیـــ ـــــــ ـــــزش פֿـآصــہ

لبخنــــــ ــــבش

تیپــــــ ــــــشـ

رفـــــــــــ ــــــــــــــ ـــــــــــــ ـــــــــــتارشـ

اפֿـــــ ـلاقـشـ

اפــساســـــ ـاتـشـ

בوسـت בاشتـنشـ؛

مـפֿـاطب نبوבہ ڪـہ פֿـآصـ باشـہ

פֿـاص بوבه ڪـہ مـפֿـاطب شـבه

مـن یــــــــ ـــــــــکـ دنـ ــیا دوستتـ دارمـ …

و تو زیر بـار این همـ ـــهـ عشـــ ــق قــــد خـمـ نمیکنیـ …

خـــــ ــــــــ ـــــــدایا گاهــــ ـــیـ نگاهیـ

یــــــــ ــــــــادیـ....

بــــ ـــــ ـــاورمـ نمیشود کهـ دیگر مـ ــرا نمیبینیـ

جوجـــ ــه اردکـ زشتتـ شدمـ

چهـ فرقــــــــــ ــــــــی میکند

درسیرکـ یــــــــ ــــــــا در خانهـ...

خنده اتـ کهـ تــــــ ــــــ ــــ ــــلخ باشد

دلــ ــــــ ـــــ ـــتـ که خونـ باشد

توهم دلقــــ ـــــ ــــ ــــــکی...!

روحِ باران،
دلم را آشوب می کند!
و من هنوز قانعم!
به سجده هایِ عاشقی،
به واژه هایِ سادگی،
به تار و پودِ زندگی،
و به هر چیزِ زیبایی،
که دلم را در برابرِ دلت،
قرص نگه می دارد!

از این غم ِ پُرحرف آمد …
چیزهای غمناک می‌گوید !
حوصله ندارم ،
می‌گویم: نگو ..
مراعات نمی‌کند !
از جا می‌جـَهـَـم ،
یقه ‌اش را مُشت میکنم ،
به دیوار میچسبانمش ،
غمگین نگاهم می‌کند
بس که غمگین است !
دلم برای غمَم می‌سوزد ..
رهایش می‌کنم بـِــرَوَد ..
گریه می‌کند..
میرود..
عجب حکایتی است !